یکی از مظاهر دنیای دیجیتالی نوین وجود فلش مموری هاست حافظه های کوچک و قابل حمل که ذخیره کردن اطلاعات در حجم بالا را برای ما ممکن کرده اند، قیمت های مناسبی دارند و تقریباً بر روی تمام سیستم های الکترونیکی از کامپیوترها گرفته تا تلویزیون های خانگی قابل نصب هستند اما این فلش مموری ها از کجا آمده اند؟
سال 1980
توشیبا پیشگام این صنعت بود آنها موفق شدند در این سال حافظهای از نوع NOR بسازند و آن را در سال ۱۹۸۴ به بازار معرفی کند این فلش مموری توسط دکتر فوجیو ماسوکا اختراع شد.
سال1990
اولین فرمت کارت های حافظه تجاری با عنوان کارت های PC در این سال رونمایی شد pc کارت یک دستگاه حافظه است که برای قرار گرفتن در یک رایانه شخصی یا نوت بوک ساخته و طراحی شد.
سال1995
کامپکت فلش یا سی اف توسط کمپانی سندیسک در سال ۱۹۹۴ در دو نسخه با ضخامت های متفاوت طراحی و ساخته شد از نظر اندازه از کارتهای فلش دیگر بزرگتر و غالباً توسط دستگاه های حرفه ای مثل دوربین های دیجیتال CANON استفاده میشود ظرفیت کارت های CF تا ۵۱۲ گیگابایت هم در برخی نسخه ها می رسد خوبی دیگر این حافظهها اجرای مستقیم برنامه ها بدون نیاز به کپی در رم است.
سال1999
معروف ترین کارت های حافظه در سال ۱۹۹۹ توسط یک اقدام مشترک بین SAN DISK , PANASONIC , TOSHIBA ساخته شده که به عنوان استاندارد صنعت از آن زمان است کارت های سکیور دیجیتال که با نام اختصاری SD شناخته میشوند.
سال2000
همکاری بین IBM و TREK TECHNOLOGY منجر به اختراع گونه ای از حافظه ها به نام UNIVERSAL SERIAL BUS که ما آن را با نام اختصاری usb میشناسیم شد usb در حقیقت یک دستگاه ذخیره و اتصال است که شامل حافظه فلشی است که با درگاه usb همگام شده است، امروزه این حافظهها در تقریبا تمام سیستم عامل ها پشتیبانی می شوند.
سال 2016
سامسونگ با فناوری UFS سعی کرد تا راه حلی برای مشکل SD بسازد حافظههای فلش معمولی در هر زمان فقط یک عمل مثل خواندن یا نوشتن را می توانند انجام بدهند اما حافظههای UFS توانایی انجام خواندن نوشتن همزمان را دارند البته باتری کمتری مصرف میکنند و سرعت بهتری دارند ولی همچنان فروشنده ها به SD کارت ها وفادار هستند.
سال2018
میشود گفت SDUC آینده کارتهای SD است آنها میتوانند حداکثر فضای ذخیرهسازی را از ۲ ترابایت به ۱۲۸ ترابایت افزایش بدهند و همچنین سرعت خواندن نوشتنی یک و نیم برابر سریعتر از سیستمهای قبلی است.
