همه چیز از یک ایده در ARPANET شروع شد. آرپانت وابسته به ارتش آمریکا در حال آزمایش فناوری جدیدی به نام سوئیچینگ بود که داده ها را به بسته های کوچک میشکست تا بتواند آنها را به طور موثر از طریق شبکه منتقل کند در ابتدا این پروژه تنها دانشگاه یوتا را به سه مرکز تحقیقاتی در کالیفرنیا متصل می‌کرد.
در پایان سال 1970
تعداد گره ها در شبکه آرپانت به ۱۳ تا افزایش پیدا کرد یکی از این گره ها شرکتی به نام BBN بود که کارهای مهندسی مورد نیاز برای کارهای شبکه‌ای را انجام می داد که این پروژه حدود ۸۲ هزار دلار تا اینجای کار هزینه برداشته بود.
در ۱۹۷۳ آرپانت بین‌المللی شد با اتصال ماهواره‌ای نروژ و لندن به سایر گره ها و همچنین اتصال ماهواره‌ای هاوایی شبکه آرپانت وارد فاز جدیدی شد در این زمان کل شبکه حدود چهل گره داشت.
رشد آهسته آرپانت تا سال ۱۹۸۲
تا این سال هنوز آرپانت به عنوان یک شبکه جهانی شناخته نمی‌شد و غالباً محدود به خود ایالات متحده می شد البته از این موضوع هم نمی شود چشم پوشی کرد که اتصال به شبکه بسیار گرانقیمت بود و نیاز به بودجه های دولتی داشت.
تبدیل شدن به اینترنت
تا اینجا کل سیستم توسط ارتش هدایت می‌شد اما در این نقطه اپراتورهای شبکه متوجه شدند که اگر یک شبکه متمرکز رشد کند در نهایت غیرقابل کنترل خواهد بود.آنها تصمیم گرفتن یک شبکه غیرمتمرکز گسترش دهند که توسط قوانین مشخصی با هم در ارتباط باشند و اینترنت مشترکی را تشکیل دهند در تاریخ 1 ژانویه ۱۹۸۳ آپارات رسماً به استفاده از آی پی روی آورد و این شروع اینترنت بود.
NSFNET
در ۱۹۸۶ اولین بک بن اینترنت امکان این را فراهم کرد که دانشمندان از مراکز تحقیقاتی مختلف به ابر رایانه ها با استفاده از آی پی متصل شوند و کارها و پروژه های تحقیقاتی خودشان را انجام بدهند و تعداد شبکه های متصل به NSFNET تا سال ۱۹۹۲ حدود 6هزار تا بود.
در سال ۱۹۹۴ دولت کلینتون مجوز انتقال ستون فقرات شبکه از بخش دولتی به بخش خصوصی را صادر کرد و این جا بود که شرکتهایی مثلAT&T و Sprint به وجود آمدند.