معرفی تمامی دستور های گیت

Pull request
ابتدا باید بدانید که Pull requests ویژگی است که همکاری را برای برنامه نویسان آسان می کند. آنها یک رابط وب کاربر پسند برای بحث در مورد تغییرات پیشنهادی قبل از ادغام آنها در پروژه رسمی فراهم می کنند. به زبان ساده تر شما تغییرات را انجام می دهید سپس قبل از اجرا کردن تغییرات آن را برای یک برنامه نویس(همکار) دیگر ارسال میکنید و از او درخواست میکنید تا تغییرات شما را قبل از نهایی شدن بررسی کند. به این درخواست pull request میگویند.


Clone
حالا به سراغ clone کردن میرویم ، clone کردن یک دستور در GitHub یک نسخه از repo از راه دور ایجاد می کند. به شما این امکان را می دهد که همه ویرایش های خود را به جای اینکه مستقیماً در پرونده های منبع موجود در نسخه اصلی انجام دهید ، به صورت خصوصی انجام دهید.



Branch
نوبت به branch کردن میرسد ، branch به این معنی است که شما از خط اصلی جدا می شوید و بدون اینکه با آن خط اصلی ارتباط برقرار کنید به کار خود ادامه می دهید. در بسیاری از ابزارهای VCS ، این یک فرآیند تا حدودی گران است ، که اغلب شما را ملزم به ایجاد کپی جدیدی از فهرست کد منبع خود می کند ، که برای پروژه های بزرگ ممکن است طولانی شود.

Commit
فرآیندی است که تغییرات در پروژه را ثبت می کند. آن را به عنوان یک عکس از وضعیت فعلی پروژه در نظر بگیرید. کامیت به صورت خصوصی انجام می شود.

Push
تاریخچه اخیر کامیت را از صفحه ی خصوصی شما به GitHub ارسال می کند. اگر تنها شما هستید که روی یک پروژه کار می کنید ، push کردن خیلی ساده است. اگر افراد دیگری به پروژه دسترسی دارند ، ممکن است لازم باشد قبل از push کردن ، آنها را pull کنید.

Pull
هرگونه تغییر در پروژه GitHub را گرفته و آنها را در صفحه ی خصوصی شما ادغام می کند

Sync
مانند pull است ، اما به جای اتصال به نسخه GitHub از repo fork ، به مخزن اصلی برمی گردد و هر تغییری را ایجاد می کند. هنگامی که مخزن خود را sync کردید ، باید این تغییرات را به حساب GitHub خود برگردانید.

Fork
اگر شما هر تغییری در پروژه ایجاد کنید ، سپس آن را push کنید ؛ آن تغییر برای همه ی اعضای گروه فرستاده میشود. Fork این قابلیت را به شما میدهد که آن تغییرات را فقط برای خودتان ثبت کنید و دیگر اعضای گروه آن را نبینند.

Merge
باعث کنار هم قرار دادن تاریخچه های fork شده میشود. این دستور به شما این امکان را می دهد تا دستور های مختلف در branch های مختلف را بگیرید و آن ها را در یک branch واحد ادغام(merge) کند.